dün gece bizi yani Türkleri gururlandıracak bir şey oldu... saat on buçuk sularında televızyonlar canlı yayına bağlandılar isviçre yle.. cünkü başbakanımız şahane bir sov yapmıştı... israil başbakanına, dünyada kalbi aklı fikri ve ruhu olan her insanın yapmak istediği bir şeyi yaptı.. zalim ve katıl olduklarını yüzlerine karşı söyledi.. ayrıca perez (Başbakanımıza oldu çerez) sesini yükselterek konuşmuş onun da hesabını aldı Tayyip amca.. Taktire şayan bir hareketti ki ayakta alkışlamak isterdim.. hattaa bu kadar sözle bile sinirimi alamaz giderken bir de perezin suratına tükürürdüm..ayy ondan sonra görme senn kaosu..:) werilmesi gereken bir tepkıydıı.. o anda o tepkıyi weren olmak ısteyen ınsan çoktur... zaten çoğu kişi tebrik ettiler ve haklı buldular.. yanii üç maymunu oynamadıgımızı yüzlerine karşı söylemış olduk.. üslup ağır diyenler de olmuş tabıı.. lanetlenmış bır mılletın zalim,ruhu olmayan, insan katleden başbakanına nasıl bir üslupla konuşmak gerekırdı acaba? boylelerıne başbakanın cevabı geçıkmedı tabı.. gölgesinden korkanlar bizi anlayamaz.. nasıl da laf yerıne oturmuşş...ayrıca sesimi çıkarmıyorsam güdülcek koyun da değilim , yani...

içimize su serpildi bu dawranış sayesinde...tebrik ve tşk ediyorum Sayın Başbakanım ... içimizdeki çığlıklara ses oldugun için, gerektıgınde nasıl tepki verilmesi gerektıgını gösterdiğin için ve üç maymunu oynayan gereksiz ınsanlardan olmadıgımızı gösterdiğin için..

Anlamazdın,anlamazdın

Kadere de inanmazdın

Hani sen acı veren kalpsizlerden

Olamazdın...



Şu sıraların çok meşhur parçasıı..fılmını ızlemesem de müziklerinin methini çok duydum.. ben ki eski zaman parçalarının kraliçesi ( :) ) bunu nasıl duymamışım şaşırdım doğrusu.. kaçırdıklarım oluyor demek ki arada.. bazı müzikler o anın atmosferinde çok buyuk anlamlar taşır.. bu müziği farklı koşullarda dınlesem emınım kı çok daha hissederdim... bu aralar his duygumu rafa kaldırdım zaten..bana sıkıntı vermeye başladı şu sıralar.. zaten o kadar yogunum ki bir de kendısıne wakıt ayırmak ıstemıyorum... kendısını dınlesem çok şeyler dıyecek bana amaa dinlemek ıstemıyorum..duymak ıstemıyorum anlatmak ıstedıklerını... çok şey war içinde biriktirdiği biliyorum.. ki o yuzden karmakarısık ruyalar görüyorum..bilinçaltımı ele geçiren ruhum ben uyanıkken bana ulaşmadıgı için ben uykudayken anlatıyor içindekileri... ruyamda bıle o kadar yoruluyorum ki onu dınlerken sabaha hep yorgun kalkıyorum... beynım sürekli düşünceler içinde.. yoruluyorum diyorum , ama nafile.. söz geçiremiyorum kendıme..esiri olmuşum ruhumun... yoruldum... her sabah işe gitmek için kalkmaktan, aceleyle öğle yemeği yemekten, akşama kadar bir şeyler anlatmaktan, akşam otobüse yetişmekten, tatil gününü beklemekten,akşamları çok yorgun olmaktan,kitap okuyamadıgım için gereksiz bahaneler üretmekten, çay içmekten, beni ayakta tutsun die kahve içmekten, her günü aynı saatlerde yaşamaktan... yoruldum...yoruldugum için de bıktım bazı şeylerden..bıktıgım için de hayallerimi ve umutlarımı unuttum... bir şey ısteyemez hale geldim... ne, niçin,neden,nasıl gibi sorularıma cewap veremez oldum...çok güldüğüm halde içten kahkaha atamaz oldum ne zamandır... en çok da bu üzüyor beni.. her zaman yanımda olan tebessümüm bilee ayrılmak uzere benden... haklı, çunku ben bıle tahammül edemiyorum kendime... dinlenmeye,tatile,ruh dıngınlıgıne ıhtıyacım war fazlasıyla... ferrarısını satan bilge ,gibi bir şeyleri satıp gitmeliyim bir yerlere.. bulmak ıcın bir şeyleri... kendimi, hayatımı, tebessümlerimi, kitaplarımı, ele avuca sığmaz hayallerimi, imkansız da olsa benı mutlu eden umutlarımı, ruhumu...

neden bu kadar sığ yaşıyoruz bir şeyleri..derinlere ınmek bu kadar mı zor..her seyın basitini,kolayını ıstıyoruz... derin mevzulara girmeye calışanlara neden bu dunyadan degilmıiş gibi bakıyoruz..bıkıyorum insanlardan yawaş yawaş..sıkıyorlar artık ruhumu, tamammül gücümü alıyorlar bendenn..artık sabredemez oluyorum en ufak bir karmaşaya... neden bırbırımıze zorlaştııyoruz hayatı.. ne geçiyor elımıze birisini uzdugumuzde, nerde kaybettik biz insani vasıfları... nasıl bu hale geldik kaldı ki daha da kotuye kurek çekıyoruzz.. içimde yeterr çığlıkları atarken dışarıda sessiz kalmak da boguyorr benıı..kafa dınleyecek bır yer arıyorum surekli.. şu hayattaki zaman yontmasın beni ,zamanı ben kendıme yontayım istiyorum... müsait bir yerde ındırım beni,nefes almak ıstıyorum die bagırıyorum..amaa sesimi sadece ben duyuyorum..şöyleee hayatı ıstedıgım gıbı yaşıyayım..bir yerlere yetışmıyım, öğle tatılı bıtme telası olmasın, kahvemi uykumu açsın dıe deıl de keyıf versın dıe içmek istiyorum... zamanı,hayatı,aşkı, güzelliği doyasıya yaşayayım ıstıyorum...amaa hep bir engel hep bir engell... sıkıldım, bıktım... dayancak durumum kalmadı artık... hayatı nefes alıp vermek olarak gormek ıstemıyorum ben.. kendıme,kışılıgıme ters bır iş bu... geceleyin nefes alamadığım için uyanmak ıstemıyorum... nefes almak ıstıyorum.. nefes almakk... her sey bu kadar basitken benim nefes almak gıbı basıt bir ıstegım olmuyor onu anlamıyorum... Allah a dua ederdim beni iki şeyle ımtıhan etmesın dıe...imtihan dunyası ıştee Rabbim hep o iki şeylee sınawa sokuyor beni... kötü bir oyuncuyum, hep yenıldıgım için yenı oyunlara gecıyorum..yıne yenılgı yıne yenılgıı...yardım et Yarabbim... sıkıştım,boguluyorum ..bir mucize gonder bana.. sadece Sen'den yardım istiyorum...