Zor...

Zor... Duramam ayakta hergün kırılıp da
Zor.. . Aşk yaşanmıyor her gün her an yanılıp da
Her giden bir parça çalıyor benden
Yarım kalanlara rağmen
Yok bağırma sakın hiç şimdi alınıp da
Yok ustume gelme hiç eskiye sarılıp da
Her acı bir günah siliyor benden
Yarım kalanlara rağmen

diyecek çok seyim vardı aslında amaa bu şarkı bütün duygularımı anlattı..bana gerek kalmadı yanii.. . zor olduğunu anlatıyor ; sanki kolay bir şey varmış gibi şu hayatta... özellikle bahsedilen konu aşk olunca kolay olması gibi bir düşünce akıldan bile geçirilmez... niye edilgen cümleler kurduğumu bilmiyorum.. bana ait değil ,öznesi başka bu cümlelerin der gibiyim... kendim olarak değil de başka bir zamir tarafından yazılınca daha mı etkili olacak... weya bunları hisseden başkası ben sadece yazıya dökenım, benım bu duygularlaa hiçç alakam yok , mu demek istiyorum... bilincimin altında neler oldugunu kestirememem normal de artık üstünü de anlayamaz oldum.. hislerim altüst.. bilincimin hangi köşesindeyse düşüncelerim köşe kapmaca oynuyor..bulamıyorum...ne nerde,nereye saklanmışş , hangi hücrenin içine gizlenmiş... bulamıyorum, belki aramıyorum bile;belkı de cok aradım ,yoruldum ve pes ediyorum... bilemiyorum... öğrenecekelrımden korktugum için mi öğrenmek ıstemıyorum onu da bılmıyorum.. tek bildiğim hiç bir şey bılmedıgımdırr, hislerime ne kadar da tercüman olan bir cumle... hep başkalarının söyledikleriyle yetınınce insanın kendıne ait cümleleri olmuyor... kendim olarak devam edemeyeceksem ne önemi var devam etmenin...