13 Aralık 2008

bu aralar hayatla aram pek iyi gitmiyor..bana gıcık sanırım biraz ki beni de gıcık ediyor..sıkıntım çok veya bana öyle geliyor ki muhtemelen bana öyle geliyordur..alıştım her şeyin düzgün gitmesine biraz zorlanınca hemen vızırdamaya (bu kelimeyle ne kastediyorum ben de bilmiyorum ) başlıyorum.. kolay bir yıl değil bnim için üstelik bundan sonra gelecek yıllar da bu senekinden çok farklı olmayacak..hayatın zor olan kısmının dağlarına tırmanarak gidiorum sanki..karşılaşacağım zorluklar önceden belirlenmiş ve ben önüme ne çıkacağını bilmeden yürümeye çalışıyorumm..yol nereye varacak, ne kadar gidebileceğim,hangi mevsimleri göreceğimi kestiremeden gidiyorumm..işte böyle anlarda anlıyorum ki insan olmak ağır bir duygu..bu aralar ağırım kendime biraz işteee...

4 yorum:

  1. Ara ara yaşamın bazı anlarında böyle depresyonik zamanlar olur. Hep olur, kişisel krizler olmalı ki hayatın tadını daha iyi anlayalım.

    YanıtlaSil
  2. doğru insan olmanın getirdiği şeyler bunlar...amaa işte bazenn kaldıramayacak durumda oluyor insan..zayıf zamanında gelen bir darbeyle yere yığılmak misali..böyle anlardan sonra gülümsememin değerini daha iyi anlıyorum tabi orası gerçek..

    YanıtlaSil
  3. serkan çok dogru söylemiş. Aslında genel anlamda o kadar rahat ve imrenilen bir hayatımız var ki az tökezleyince hemen canımız sıkılıyor ve pes edıyoruz. Halbukı bunlar Rabbe yaklasmak ıcın gönderılen fırsatlar. Sen üzme kendını fırsatları degerlendırmeye bakalım ve böyle zamanlarda birbirimize destek olmaya ...

    YanıtlaSil
  4. doğru demişssin sessiz harfli betül..hayattan gelen her olumsuzluk bir adım daha yaklaştırıyor beni kalbıme..bu aralar koşar adımlarlaa gidiyorum gönlüme:)
    not: gönül ,Allah'ın evidir..

    YanıtlaSil

peki sen ne diyorsun bakim?