SADECE BEN:)

olamazdım senle
yapamazdım senle
yaralıydı gönlüm
hergün seninle

insanlar gönül yüzünden ne kadar çok acı cekmiş ki böyle güzel cümleler dökülmüş yüreklerinden.ferhat göçerin dediği gibi acıdan gecmeyen şarkılar biraz eksiktir..şöyle insnanın içini titreten ,yüreginin derinlerine hitap eden şarkılar yazmak için yüreginin derinlerinde çok güçlü( iyi veya kötü) bi duyguyu barındırması gerekiyor sanırım..belki de bu yüzden hiçbir zaman yazamadım ben şarkı..halbukı dinlemesini v söylemesını çok severim..başkalarının duygularıyla idare ettim yüreğim acıdıgı zamanlarda..sadece şarkıda mı böyleydim..hıçbir zaman aşk adına birkaç kelime bile karalayamadım..kaldı ki aşkın ilmini okudum,hem İlahi olanını hem de beşeri olanını..anlayamadım mecnunu bir türlü, neden düştün bir leyla için çöllere dedim durdum..ama cevap vermedi,biliyordu vereceği cevabı anlamayacağımı..belkı de o yuzden cevap alamadım ben ne mecnundan ne de başkalarından..tahirle zühre meselsıydı ya bu iş ne zühre olabıldım ne de tahiri buldum şu hayatımda..çok şey sevdım de şu hayatımda bir tahiri sevemedim karşılıksız..elmayı seviyorum die tutturdum elma da beni sevsin die..vardı elbet benimde kendimce haklı oldugum sebeplerim..elma beni sewmezse ne yapardım ben..nasıl dayanırdım bu acıya..bekleyemedım bir turlu,yolun ortasında vazgeçtim hep..mecnunu bu noktada anlayamadım aslında..nasıl dayandı bunca acıya,nasıl devam etti sevdasına gözlerini kaybedene dek...
hatırladım mecnunu okurken benım aklımın nerde oldugunu...ders bitsin de çıkayım şu okuldan die saate bakarken kaçırdım mecnunun bana vereceği cevapları...sıkıldım,bunaldım,devam edemedim derse...düşündüm , ya mecnun bir gün aklımı çelerse, napardım o zaman...